Boedhitte en wegopbrekingen

Vanmorgen hadden we ontbijt van stenen bordjes en met "echt" bestek! Geroosterd broodje met een beetje jam, de gebakken aardappelen en alle andere vette dingen zijn aan ons niet besteed op de vroege ochtend.

We zijn op tijd en besluiten op pad te gaan. De weg naar Amarillo is recht, vlak, uitgestrekt, dor. Hoewel we wat regen hebben, blijkt het bij een bui te blijven. Snel is de regen weg en schieten de temperaturen omhoog. Later op de dag tikken we de 96 aan.... De reis gaat voorspoedig, koffietje onderweg en doorrijden. We rijden het liefst eerst naar het hotel om daar in de buurt wat te gaan zien. Vandaag blijkt dat er onderweg he-le-maal niks te zien is. Zo ver je kunt kijken zie je vlak land met hier en daar wat koeien en verder weinig tot niets spannends. 

Het hotel is een nieuwe Holiday Inn. Ziet er goed uit! Nu eens niet in een bedrijvengebied, maar op een verder bijna nog onbebouwd stuk land. Spullen uitladen en kijken wat we gaan doen. De reisbeschrijving geeft aan dat Canyon de moeite waard van het bezoeken waard is. Dus gaan we dat doen. Weer bijna 20 mijl de auto in. De wegen rondom Amarillo zijn bijna allemaal under construction. Dat houdt in dat je bijna de dubbele afstand moet afleggen om ergens te komen. Zijn we eindelijk in Canyon, blijkt het gewoon echt niks te zijn. Een paar straatjes die het oude Amarillo moeten laten zien. De helft van de huizen cq. Winkels zijn verlaten. Snel terug naar de auto. Daar zoeken we een VVV op. Weer 10 mijl in de auto, het  dubbele dus.... Aangekomen op de plaats blijkt er helemaal geen VVV te zijn. Weer opnieuw het internet raadplegen. Er blikt nog een soort van visitorcentrum te zijn, alleen aan de andere kant van de stad. Weer dubbele kilometers, mijlen dus... Toch er maar heen, anders zien we niks van de omgeving, we kunnen zelf namelijk niet vinden wat we kunnen gaan zien. Centrum gevonden, het is inmiddels half vijf. Arjen wil graag een hoed kopen, we vragen aan de mevrouw van het centrum waar we dat het beste kunnen doen. Adressen gekregen. Daarbij schijnt er nog een Canyon te zijn dat eigenlijk een park is. Ook dit adres mee.

We gaan voor de derde keer door de stad. Eerst naar het adres van de hoeden. Dat blijkt een mega Western store te zijn met alles op cowboygebied. Hoeden zat, maar niet een mooie leren. Voor niks geweest. We gaan eerst wat eten en drinken in de tegenoverliggende mall. In diezelfde mall zit ook nog een westernstore, pikken we gelijk effe mee. Ook voor niks.

Dan op naar Palo Duro Canyon State Park. Weer aan de andere kant van de stad, iets verder dan waar we eerder zijn geweest. Om half zeven zijn we er eindelijk. Gelukkig was het zeker de moeite waard! Wat een prachtige natuur en hoe verscholen. Alles is vlak land en dan zie je ineens dit. Onvoorstelbaar. Je moet je melden bij de Parkranger, dan weet hij dat er mensen zijn. Mocht je verdwalen... In het park rij je met de auto, het is niet te lopen. Om half acht rijden we nog in het park en is het 95graden F. Maar prachtig!