Van start!

Maandag 15 mei 2017, onze reis naar de USA begint. Om half 6 's morgens naar Hoorn, met de trein naar schiphol. Van te voren de ov chip kaarten opgeladen, alles oké. Op het station aangekomen doet één van de kaarten het niet.... de eerste stress. Snel een kaartje gekocht en naar het perron. 2 minuten later horen we de intercom, de sprinter naar Schiphol gaat niet... in plaats daarvan een gewone trein naar Sloterdijk, daar overstappen naar Schiphol. We zitten in de trein. De conductrice had ons al gezien op het station van hoorn en meldde ons waar we moesten overstappen. De ov chip kaart had ze nog getest, saldo stond erop maar er moest nog worden aangegeven of we 1e of 2e klas wilden reizen, wist ik veel.
In ieder geval komen we aan op Schiphol.
Inchecken hadden we thuis al gedaan, alleen nog koffers afgeven. Dat gaat tegenwoordig ook elektronisch, wat zou het probleem zijn....
Voor ons 2 meiden die het apparaat sloopten, dus konden we toch nog koffers afgeven bij een grondstewardes. Ook gelukt!
Al snel bleek dat het vliegtuig vertraging had, eerst 10 minuten, dat werd al snel een half uur. Lekker dan, we hebben in Detroit nog een vlucht te halen.

Eindelijk vertrokken en gaandeweg halen we tijd in. Om half een USA tijd landen we op Detroit. We lijken voldoende tijd te hebben. Lijken.....als laatste uit het vliegtuig, we zaten op de een na laatste stoel. Dus ook als laatste in de rij voor controles. Eerst naar een rij waar een schifting wordt gemaakt tussen VISA en esta. Dus wij in de rij voor esta. Een lange rij. Uiteindelijk bij een soort van computer waar we allerlei vragen moeten beantwoorden en paspoort moeten laten scannen, een foto wordt gemaakt en vingerafdrukken worden genomen. Een soort van pas wordt geprint. Op naar de volgende rij. Een hele lange rij. Inmiddels zijn we minstens anderhalf uur verder. Er lijkt geen eind te komen aan de rij, maar uiteindelijk zijn we toch aan de beurt. Het is inmiddels drie uur en onze vlucht gaat om kwart voor vier. Paspoortcontrole, foto maken, vingerafdrukken, vragen beantwoorden ..... Klaar. Op naar de bagageband om de koffers op te halen, deze moeten op een andere band worden gelegd voor de binnenlandse vlucht. Dat ging redelijk snel. Dan weer door de douane... Hoe vaak kun je gecontroleerd worden. Arjen is zo door en ik.... Natuurlijk... Schoenen uit, riem af, jas uit, alles uit mijn tas in een bakje en door de check. Blijkbaar is er reden dat ik volledig gescand moet worden. Eerst wordt me volledig uitgelegd wat ze gaan doen en vragen of ik daar akkoord mee ga. Ik denk alleen maar..... Schiet op! Uiteindelijk klaar, 5 over half vier. Snel naar de borden om te kijken waar we moeten zijn. Gate 56. Helemaal achterin. Rennen. Gate 56 was het niet... Het moet zijn 59. Rennen. Daar aangekomen is de deur dicht. Het vliegtuig staat er nog maar we mogen niet meer mee. We zijn al omgeboekt naar een andere vlucht, 6 uur later..... Shoot.... Wachten dus. Eindelijk is het tien over tien s avonds en gaat het vliegtuig naar Buffalo. Daar aangekomen staan de koffers al klaar, we hebben nog een klein half uur om de auto op te halen. Gelukkig is dat dichtbij. Alles oké, garage in en wat staat daar , een of andere smerige jeep vol krassen. En een kleintje en een zwarte, niet handig als het heel warm wordt. Ik weer naar boven en mijn beklag doen. Het is bijna twaalf uur, ze gaan zo sluiten. Net op tijd vraag ik om een free upgrade. De vrouw aan de balie begreep het wel en geeft ons de Dodge familyvan. Beter! Wel zo comfortabel als je ver moet rijden. Het hotel blijkt vlakbij, om half een checken we in.....